http://kms.ue.poznan.pl/bartkowiak/materialy/ubezpieczenia2....

Zasady ustalania składek ubezpieczeniowych.

Wysokość składki ustalana jest na podstawie stopy składki, stanowiącej cenę ochrony ubezpieczeniowej jednostki wartości ubezpieczenia.
Taryfa składek zakładu ubezpieczeń to uporządkowany zbiór stóp składek odpowiadający wszystkim klasom ryzyka wraz z bonusami (rabatami) odliczanymi od składki oraz z malusami (dodatkami) doliczanymi do składki.
Bonusy (rabaty) zmniejszające składkę związane są ze zmniejszonym ryzykiem określonego ryzyka (obiektu). Malusy (dodatki) zwiększające składkę odzwierciedlają ryzyko wyższe od przeciętnego.

Przyjęcie określonej taryfy składek rozstrzyga o dwóch bardzo istotnych kwestiach:
− rozmiarach funduszu ubezpieczającego,
− repartycji obciążeń ubezpieczeniowych między ubezpieczających.

Kalkulacja składki ubezpieczeniowej powinna uwzględniać trzy złote reguły ubezpieczeniowe:
− Reguła równowagi składek i świadczeń ‐ nazywana podstawową regułą równowagi finansowej zakładu ubezpieczeń, oznacza konieczność zagwarantowania równowagi pomiędzy funduszem ubezpieczeniowym z jednej strony a wypłatami świadczeń i odszkodowań z drugiej strony. Reguła
ta nie przesądza jednak o charakterze repartycji obciążeń na poszczególnych członków wspólnoty ryzyka.
− Reguła proporcjonalności składek i świadczeń ‐ oznacza konieczność zachowania odpowiedniej relacji pomiędzy składką a oczekiwanym świadczeniem ubezpieczeniowym. W praktyce oznacza to, że wysokość składki jest funkcją wysokości sumy ubezpieczenia. Im wyższa jest suma ubezpieczenia ceteris paribus tym wyższy powinien być poziom wnoszonej składki.
− Reguła równowartości składek i świadczeń – (zwana też zasadą składki sprawiedliwej), oznacza konieczność zapewnienia odpowiedniej relacji pomiędzy obciążeniem finansowym poszczególnych członków wspólnoty ryzyka a rozmiarami ryzyka wniesionego przezeń do wspólnoty ubezpieczeniowej. Oznacza więc konieczność stosowania zasady indywidualizacji obciążeń w postaci składki. Pełna indywidualizacja składki następuje przy metodzie stawki zróżnicowanej, co zakłada przeprowadzenia ścisłej klasyfikacji ubezpieczonych ryzyk.

Metody ustalania składki:
1. Metoda stawki zróżnicowanej, zindywidualizowanej.
2. Metoda stawki przeciętnej.
3. Metoda ograniczonej indywidualizacji stawki, manipulując bonusami i malusami.

AD. 1. Stosowana rzadko, ze względu na wysokie koszty techniczne, najczęściej do ryzyk nie mających charakteru masowego. Zapobiega zjawisku antyselekcji (koncentracji wysokich ryzyk w portfelu) ryzyka, ucieczce z portfela lepszych ryzyk. Zazwyczaj dotyczy ubezpieczeń dobrowolnych.


http://www.socialpolicy.ca/52100/m8/m8-t8m.html

This spreading of risk is what makes it social insurance as opposed to individual insurance. To contrast this, individual insurance is taken out with a private company for the payment of an individualized premium based on a variety of risk factors. In social insurance, there is no individualized premium because it is assumed we are all subject to more or less the same risks across the population and over time. So rather than making an individual calculation, we make a calculation for everyone who shares the risk. In practice, there are different ways in which social insurance may operate.